Συνέντευξη με τον Joe Cullen
DOI: https://doi.org/10.57160/PVDF3355
Τη συνέντευξη παρουσιάζουν οι: Κ. Υφαντή και Γ. Χριστοφίλη
O Joe Cullen PhD, είναι Επίτιμος Συνεργάτης στο Tavistock Institute (έτος ίδρυσης 1946), κατέχοντας τα προηγούμενα χρόνια τη θέση του Κοσμήτορα. Έχει διδάξει σε πανεπιστημιακά ιδρύματα της Μεγάλης Βρετανίας και έχει εργαστεί στους τομείς της κοινωνικής και περιβαλλοντικής ψυχολογίας, τεχνητής νοημοσύνης και μεθοδολογία έρευνας. Έχει επίσης ασχοληθεί με προγράμματα αστικής ανάπλασης και την κινηματογραφική βιομηχανία. Το ενδιαφέρον του επικεντρώνεται στη μεθοδολογία έρευνας και αξιολόγησης, συστήματα μάθησης και εικονική πραγματικότητα, κατάχρηση ουσιών, HIV/ AIDS, φυλακές και σύστημα ποινικής δικαιοσύνης, διεθνή ανάπτυξη και ανεπιτήδευτη μάθηση.
Ε: Έχετε μια πολύ σημαντική συμβολή στο πεδίο της έρευνας και της εκπαίδευσης, θα θέλατε να μας πείτε πώς ξεκίνησαν όλα αυτά και κάποιες από τις κύριες κατευθύνσεις στη δουλειά σας;
Joe Cullen: Δεν είμαι σίγουρος εάν η συμβολή μου μπορεί να χαρακτηριστεί ως σημαντική, ωστόσο η μητέρα μου το πιστεύει αυτό. Νομίζω ότι πάντα με ενδιέφερε το γιατί και το πώς δεν λειτουργούν τα πράγματα, καθώς και τι μπορεί να κάνει κανείς για να τα βελτιώσει. Αυτή είναι μια πολύ γενική άποψη, άλλωστε όλοι θέλουμε να σώσουμε τον κόσμο – αλλά από μικρή ηλικία ρουφούσα τη γνώση. Με ενδιέφερε, ιδιαιτέρως, το πώς σκέφτονται οι άνθρωποι- όμως όχι μόνον από την ατομικιστική οπτική. Επίσης ενδιαφερόμουν για το πώς η κοινωνική αλληλεπίδραση επηρεάζει τη συμπεριφορά – το οποίο είναι και ο λόγος που σπούδασα και ψυχολογία και κοινωνιολογία. Οι κύριες κατευθύνσεις στη δουλειά μου είναι : η συμπεριφορά, και η αλλαγή της – ειδικότερα η σεξουαλική υγεία, η παραβατικότητα και το έγκλημα, η μάθηση, οι κοινωνικές διεργασίες – ειδικότερα η «κριτική θεωρία», και οι ερμηνευτικές κοινωνικές δομές – η τάξη και η ισχύς, ο κοινωνικός έλεγχος και η ικανοποίηση, οι ερευνητικές μέθοδοι και η εξέλιξη.
Ε: Υπάρχει κάτι σε όλα αυτά που σας εντυπωσιάζει, νομίζω ότι ο κοινός παρονομαστής είναι η ανθρώπινη συμπεριφορά και πόσο σημαντική είναι η εκπαίδευση/ βιωματική εκπαίδευση στην κλινική δουλειά;
- J. C.: Πολύ σημαντική. Ποτέ δεν είναι αρκετή. Ένα από τα κύρια προβλήματα είναι αυτό που θα ονόμαζα “siloism” – η τάση των διαφόρων κατευθύνσεων για στεγανοποίηση, να μένουν στο δικό τους πεδίο και να μην ξεπερνούν τα όρια. Είμαι ένας δυνατός υπερασπιστής της «εσωτερικής – πειθαρχικής» εκπαίδευσης και της βιωματικής εκπαίδευσης.
Ε: Από τη δική σας εμπειρία εκπαιδεύοντας επαγγελματίες σε όλο τον κόσμο, πώς είναι η εμπειρία σας στην Ελλάδα;
- J. C.: Αυτό που πραγματικά μου αρέσει στην Ελλάδα είναι η αγάπη που έχουν οι Έλληνες για συζήτηση και συνδιαλλαγή. Ακούγεται σαν κλισέ όμως ακόμη υπάρχει η αίσθηση ότι οι Έλληνες έχουν τη Σωκρατική μέθοδο και το διάλογο στο DNA τους. Πάντα ευχαριστιέμαι να δουλεύω με τους Έλληνες επαγγελματίες. Μαθαίνω πολλά από αυτούς.
Ε: Ποιες είναι οι αξίες που σας βοήθησαν να φτάσετε εδώ που είστε σήμερα, εκείνες που πιστεύετε ότι μπορούν να βοηθήσουν κάποιον στη ζωή του;
J.C.: Οι αξίες μου επικεντρώνονται, νομίζω, στα δικαιώματα του ανθρώπου και την κοινωνική δικαιοσύνη. Επίσης πιστεύω στη σκληρή δουλειά, στους φίλους και στην οικογένεια. Όλα αυτά τα παλιά κλισέ. Τελικά, συντροφικότητα και αλληλεγγύη- «ποτέ δεν μπορείς να προχωρήσεις μόνος σου», όπως λένε στην ποδοσφαιρική ομάδα της Λίβερπουλ.
Ε: Ποιες είναι οι δυσκολίες που αντιμετωπίσατε αλλά και οι δεξιότητες που αναπτύξατε, οι οποίες σας βοήθησαν να τις αντιμετωπίσετε και να γίνετε αυτό που είστε σήμερα;
J.C: Οι δυσκολίες ξεκινούν από τη γέννηση. Οι ευκαιρίες της ζωής σου διαμορφώνονται σε μεγάλο βαθμό από το πού έχεις γεννηθεί και σε ποιες συνθήκες. Εμείς στο βόρειο και δυτικό κόσμο είμαστε απίστευτα τυχεροί, φυσικά, εάν είχα γεννηθεί στη Σομαλία δεν θα το έγραφα αυτό. Πάντως, αυτά τα πράγματα είναι σχετικά, έτσι το πρώτο σετ δυσκολιών μου, προέρχονται από το περιβάλλον της εργατικής τάξης στο Λίβερπουλ, και αφορούσε στην κατανόηση του πώς λειτουργεί το κοινωνικό πλαίσιο και πώς εμποδίζει τους ανθρώπους από το να κάνουν το καλύτερο που μπορούν για τα προσόντα και τις δεξιότητές τους. Ήμουν αρκετά ατίθασος και διασπαστικός στο σχολείο και έμαθα να αφομοιώνω και να αξιοποιώ την πληροφορία γρήγορα για να αντισταθμίσω το γεγονός ότι για μεγάλο διάστημα ήμουν σε τιμωρία! Στο τέλος πρέπει να μάθεις να προσαρμόζεσαι με το σύστημα.
Ε: Ποια είναι τα πιο σημαντικά προσόντα που ένας καλός ερευνητής ή εκπαιδευτής μπορεί να έχει;
J.C.: Η ενσυναίσθηση, η ταπεινοφροσύνη, το κουράγιο, η κριτική σκέψη, η ανθρωπιά, η ικανότητα να μαθαίνει από τους άλλους, η ανοικτότητα στη σκέψη, η καλή τεχνογνωσία- η γνώση της κοινωνικής θεώρησης και των ερευνητικών μεθόδων.
Ε: Πώς θα μπορούσε κάποιος να εφαρμόσει τα ερευνητικά δεδομένα στην καθημερινή πρακτική, και από τη δική σας εμπειρία πώς θα μπορούσε αυτό να γίνει με τον πιο εύκολο τρόπο;
J.C.: Εξαρτάται από τα ερευνητικά στοιχεία. Τα περισσότερα στοιχεία δεν είναι άμεσα εφαρμόσιμα ή προσβάσιμα στην καθημερινή πρακτική. Αξιοποιούνται κυρίως από όσους χαράζουν πολιτική, τους ακαδημαϊκούς, τους χορηγούς. Τα καλύτερα στοιχεία για τους ειδικούς είναι η ανταλλαγή της γνώσης και η νοηματοδότηση.
Ε: Θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας κάποια από τα μελλοντικά σας σχέδια;
Η τρέχουσα δουλειά περιλαμβάνει: μελέτες από την κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου σχετικά με: την πρόληψη της εξτρεμιστικής βίας, την έγκαιρη πληροφόρηση των πολιτών, την ανατροφοδότηση για τους ασθενείς στο Εθνικό Σύστημα Υγείας, προγράμματα για ψυχική υγεία για νέους. Η Ευρωπαϊκή Ένωση χρηματοδότησε προγράμματα που είναι έτοιμα να ξεκινήσουν στη Δια Βίου Εκπαίδευση: LINKS-UP-Web 2.0 για κοινωνικά αποκλεισμένες ομάδες. Τeach@us-web2.0 για να βοηθήσει τους δασκάλους να χρησιμοποιούν το διαδίκτυο (web 2.0)!
Επίσης έχω ξεκινήσει να γράφω ποίηση και ένα ημι-ακαδημαϊκό βιβλίο το οποίο έχει την έννοια ενός βιβλίου αντί-αυτοβοήθειας. Αφορά το πώς οι άνθρωποι μπορούν να βγουν από το τέλμα και να αλλάξουν τα πράγματα.
Ε: Σας ευχαριστώ.
J.C.: Παρακαλώ.
