Την εποχή που αρχίζει εκ νέου μια συζήτηση για το κατάλληλο θεραπευτικό μοντέλο αντιμετώπισης των εξαρτήσεων, επιλέξαμε να παρουσιάσουμε σε αυτό το τεύχος του περιοδικού την συνέντευξη που είχε παραχωρήσει ο Juan Corelli, Αντιπρόεδρος επί σειρά ετών του Centro Italiano Di Solidarieta, Ρώμης, του πιο επιτυχημένου προγράμματος της Ιταλίας στο πεδίο της απεξάρτησης, στον Erick Broaekaert, Καθηγητή Ορθοπαιδαγωγικής του Πανεπιστημίου Γάνδης και επίσης πρωτοπόρου της δημιουργία των θεραπευτικών κοινοτήτων του Βελγίου.
Ο Corelli στην συνέντευξη αυτή θυμίζει τις ευρωπαϊκές ρίζες των θεραπευτικών προγραμμάτων απεξάρτησης οι οποίες αναπτύχθηκαν με βάση το δημοκρατικό μοντέλο ψυχαναλυτικής κατεύθυνσης στις αρχές της δεκαετίας του ’40 αλλά και πως συνδυάζονται με το αμερικάνικο, ιεραρχημένο, στεγνό μοντέλο ΘΚ για χρήστες ουσιών όπως εξαπλώθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες μέσω πρωτοποριακών θεραπευτικών κοινοτήτων όπως το Daytop Village, το Phoenix House και το Odyssey House.
Διαβάζοντας την συνέντευξη του, αναδεικνύονται ορισμένα σημεία που και σήμερα δε μπορεί παρά να είναι επίκαιρα. Η ανθρωπιστική προσέγγιση, η ενθάρρυνση του προσωπικού ώστε να αποκτήσει πιο κριτική ματιά, η μεγαλύτερη ελευθερία στο προσωπικό, η επιτρεπτικότητα και η παραδοχή και αποδοχή των λαθών. Όπως ο ίδιος χαρακτηριστικά ανέφερε: «..Δεν είναι υγιές να μην επιτρέπεται να αναλύσεις τα λάθη σου και να μάθεις από αυτά…».
Ο Corelli αναφέρθηκε επίσης και στην ανάγκη της δημιουργίας ενός μη-γραφειοκρατικού περιβάλλοντος, λέγοντας: «…Το πρώτο που έκανα ήταν κατά κάποιο τρόπο θεραπεία περιβάλλοντος. Καταρχήν έβγαλα τα γραφεία, δεν υπήρχαν πλέον γραφεία, έτσι δεν μπορούσες να δουλέψεις μόνος. Έπρεπε να δουλέψεις με την ομάδα…».
Το Centro Italiano di Solidarietà (CeIS) σύμφωνα με τον Broekaert μπορεί να θεωρηθεί παράδειγμα για τον τρόπο με τον οποίο επηρέασαν ιδιαίτερα οι Maxwell Jones και Harold Bridger, ο οποίος επί σειρά ετών υπήρξε και εξωτερικός σύμβουλος του ΚΕΘΕΑ, στην ανάπτυξη των θεραπευτικών κοινοτήτων στην Ευρώπη. Οι έννοιες της «κοινωνικής μάθησης» και του «οργανισμού ως όλον» παραμένουν εξαιρετικής σημασίας όταν εξετάζονται τα βασικά χαρακτηριστικά οποιασδήποτε θεραπευτικής κοινότητας. Οι συγγραφείς κλείνουν το άρθρο τους εστιάζοντας στις απαραίτητες «συνθήκες για την αλλαγή», που φαίνεται να είναι αναγκαίες για την ανάπτυξη οποιουδήποτε οργανισμού. Με απόδοση ορισμένων από αυτές τις συνθήκες, τις οποίες επιλέξαμε ως πιο επίκαιρες για την σημερινή πραγματικότητα ελπίζουμε να συνεισφέρουμε στο διάλογο «αναζήτησης» και περαιτέρω εξέλιξης του θεραπευτικού μοντέλου αλλά και των οργανισμών.
- Ανοικτός διάλογος σε όλα τα επίπεδα.
- Κατανόηση των σημερινών κοινωνικών και οικονομικών συνθηκών
- Ο χρήστης ουσιών πάντα στο επίκεντρο.
- Η διεργασία της αλλαγής ως πιο σημαντική από το αποτέλεσμα.
- Η διευκόλυνση της ανάπτυξης των ΘΚ σε ανοιχτό σύστημα.
- Η έμφαση σε βιωματικές μαθησιακές εμπειρίες και
- Η απαλλαγή από την στείρα γραφειοκρατία.
Η εκδοτική ομάδα
